(łac. Luna, stgr. Σελήνη Selḗnē; pol. fraz. „Srebrny Glob”, „srebrny glob”; pol. przest. gw. poet. „miesiąc”; pol. przest. poet. „luna”
lub „łuna”)
– jedyny naturalny satelita Ziemi (nie licząc tzw. księżyców Kordylewskiego, które są obiektami pyłowymi i przez niektórych badaczy uważane
za obiekty przejściowe).
Jest piątym co do wielkości księżycem w Układzie Słonecznym.
Przeciętna odległość od środka Ziemi do środka Księżyca to 384 399 km, co stanowi mniej więcej trzydziestokrotność średnicy ziemskiej.
Średnica Księżyca wynosi 3474 km, nieco więcej niż 1/4 średnicy Ziemi.
Oznacza to, że objętość Księżyca wynosi około 1/50 objętości kuli ziemskiej.
Przyspieszenie grawitacyjne na jego powierzchni jest blisko 6 razy słabsze niż na Ziemi.
Księżyc wykonuje pełny obieg wokół Ziemi w ciągu 27,3 dnia (tzw. miesiąc syderyczny),
a okresowe zmiany w geometrii układu Ziemia–Księżyc–Słońce powodują występowanie powtarzających się w cyklu 29,53-dniowym
(tzw. miesiąc synodyczny) faz Księżyca.
Księżyc to jedyne ciało niebieskie, do którego podróżowali i na którym wylądowali ludzie.
Do tej pory na księżycowym globie stanęło dwunastu astronautów.
Pierwszym sztucznym obiektem w historii, który przeleciał blisko Księżyca, była wystrzelona przez Związek Radziecki sonda kosmiczna Łuna 1;
Łuna 2 jako pierwszy statek osiągnęła powierzchnię ziemskiego satelity, zaś Łuna 3 jeszcze w tym samym roku, co poprzedniczki – 1959 –
wykonała pierwsze zdjęcia niewidocznej z Ziemi strony Księżyca.
Pierwszym statkiem, który przeprowadził udane miękkie lądowanie była Łuna 9,
zaś pierwszym bezzałogowym pojazdem umieszczonym na orbicie Księżyca – Łuna 10 (oba w 1966).
Amerykański program Apollo obejmował misje załogowe, zakończone 6 lądowaniami w latach 1969–1972.
Eksploracja powierzchni Księżyca przez ludzi została przerwana wraz z zakończeniem lotów Apollo,
ostatnią misją bezzałogową była radziecka Łuna 24 w 1976 roku. Dopiero w 2013 roku na powierzchni
Księżyca wylądowała chińska sonda Chang’e 3 z łazikiem Yutu.
